پاشیدن بخور دادن، گذاشتن صلیب های چوبی، بستن دست و پای متوفی یا پوشاندن آن با برگ از جمله روش هایی بود که برای جلوگیری از خروج مردم از قبر انجام می دادند. در این صورت مرد بدون تابوت به پشت دفن شد و سنگ های بزرگی روی سینه او گذاشتند. این به وضوح برای جلوگیری از بیرون آمدن آنها از قبر انجام شد.
هیچ نشانه ای از اعدام روی استخوان های دفن شده وجود نداشت، اگرچه روش های کشتن مانند حلق آویز کردن یا غرق کردن معمولاً هیچ اثر قابل مشاهده ای روی استخوان ها باقی نمی گذارد. تحقیقات بیشتر ممکن است نشان دهد که این مرد چگونه مرده است.
منطقه ای که باستان شناسان کاوش کردند، تپه ای درختی بود که جنایتکاران را در آن به دار آویخته و اغلب دفن می کردند تا از انتقال اجسادشان به مسافت های طولانی جلوگیری شود. این منطقه دارای حداقل 16 گور و دو گودال استخوانی است که حاوی بقایای قبرهایی است که در جریان تشییع جنازه پس از آن از بین رفتند. برخی از اسکلت ها جراحات شدید چاقو را نشان می دهند که ممکن است در حین شکنجه وحشیانه وارد شده باشد.
اکثر کشته شدگان بدون تابوت دفن شدند، از جمله کسانی که سنگسار شدند. پیدایش می گوید که این افراد اغلب بدون ترحم و توجه در خاک مانند لاشه حیوانات دفن می شدند. آنها را اغلب بر روی شکم یا پهلوها با بازوهای بسته دفن می کردند که نشان می دهد در زمان دفن بسته بودند.
دیدگاهتان را بنویسید