آیا انسان‌های اولیه زندگی در ساوانا را به جنگل ترجیح دادند؟

مهم‌تر از همه، سنگ اغلب در جنگل‌های بارانی کمیاب است، بنابراین مردمی که در این مناطق زندگی می‌کردند وسایل خود را از مواد دیگری مانند بامبو می‌ساختند که ساکنان غار تابون نیز از آن استفاده زیادی می‌کردند. در واقع، تحقیقات Zaofler ایده بامبو را تقویت می کند که طبق آن مردم اولیه در آسیای جنوب شرقی نیازی به ساخت ابزارهای سنگی پیچیده نداشتند. زیرا می توانند از بامبو چیزهای زیادی بسازند.

با این حال، در دهه گذشته، برخی از محققان شروع به کاوش در منطقه اطراف جنگل کردند و نشانه هایی از سکونت انسان را یافتند. یکی از مناطق مهم پانگا یا سعیدی، غاری در کنیا است. این غار حاوی شواهدی است که نشان می دهد مردم 78000 سال پیش در مناطق مختلف جنگل های بارانی و مراتع زندگی می کردند. بر اساس نشانه های دیگر، ساکنان این منطقه تور و ابزار موقت دیگری برای شکار حیوانات کوچک می ساختند.

حالا به موجودات دیگری غیر از موجودات ما فکر کنید. ترجیحات (هومو فلورسینسیس) هزاران سال تا 50000 سال پیش در جزیره فلورس که امروزه بخشی از اندونزی است زندگی می کردند. در آن زمان فلورس جنگل های بسیار انبوهی داشت، بنابراین مشخص است که این نوع گیاهان با این منطقه سازگار شده اند.

نزدیک ترین اقوام ما زمان زیادی را در درختان و اطراف آن می گذرانند. میمون‌ها، میمون‌ها، میمون‌ها و میمون‌ها همگی برای زندگی در سایه درختان تکامل یافته‌اند و بازوهای بلند و سایر ویژگی‌های آن‌ها به آن‌ها اجازه می‌دهد بالا رفته و از شاخه‌ها آویزان شوند.

در مقابل، انسان ها و نزدیک ترین خویشاوندانشان مانند نئاندرتال ها به راه رفتن عمودی روی زمین عادت دارند. ما می توانیم از درخت ها بالا بریم اما به خوبی میمون ها نیستیم، همانطور که آنها تحمل ما را ندارند.

همه مقایسه‌های بالا معنای ساده‌ای دارند: در طول تکامل انسان‌ها، ما کمی تغییر کردیم تا در درختان زندگی کنیم و مستقیم روی زمین راه برویم. ما از نوادگان یک میمون ناشناخته هستیم که شاید 7 میلیون سال پیش زندگی می کرد و جد ما و نخستی های امروزی بود. ممکن است این میمون باستانی از زندگی در درختان تکامل یافته باشد.

سؤال این است که انسان دقیقاً کی و چرا از درختان بیرون آمده است؟ یک نظریه کلاسیک که به آرامی در قرن بیستم مورد توجه قرار گرفت، فرضیه ساوانا نامیده می شود. این ایده ساده است. برخی از میمون‌های بزرگ جنگل‌ها را ترک کردند و به کوه‌ها رفتند، جایی که تکامل باعث شد انسان‌ها به‌جای میمون‌ها راست راه بروند.

نظرات ساوانا در چند دهه گذشته به طور گسترده مورد انتقاد قرار گرفته است. بریجت سنوت در مطالعه ای در سال 2015 می نویسد که نظر رایج در مورد ساوانا معتبر نیست. سنوت یک نژاد انسانی 6 میلیون ساله به نام ارین را پیدا کرد.اورورین) که به نظر می رسید با اینکه در جنگل زندگی می کردند روی دو پا راه می رفتند. گونه های جدیدتر مانند Ardipithecus ramidos نیز از 4.4 میلیون سال پیش به طور راست راه می رفتند و در میان درختان زندگی می کردند.